Zelf-inzicht als sleutel tot vrijheid.

De lotus opent zich voor het licht van de zon en de maan, dag en nacht en zij zal nooit wijken...

We wijzen vaak naar de wereld om ons heen als de bron van ons lijden. Een onrechtvaardige maatschappij, kwetsende woorden van een geliefde, situaties die niet beantwoorden aan onze verwachtingen en nog zovele meer.

Maar wat als dat een illusie is? Wat als het echte lijden niet ontstaat door wat er buiten ons gebeurt, maar door hoe we het van binnen ervaren?

Het vraagt moed om op deze wijze naar jezelf te kijken, naar binnen keren kan zo uitdagend zijn. Een diepere blik die we richten op ons eigen handelen, op de overtuigingen en patronen die ons vasthouden in pijn.

Het was de zoektocht in mijn eigen leven, die me deed kiezen voor verandering. Ik begreep dat alles wat me zo uitdaagde in het leven, zich afspeelde binnen het zoeken naar connectie met een andere ziel: in vriendschappen, in de liefde, in werksituaties, in mijn ouderlijk gezin. Wat ik ervaarde was de pijn van verlaten worden en dat diepe en snijdende gevoel van niet goed genoeg te zijn en niet gezien. En het was de grootsheid van dat diepe voelen dat me ertoe deed kiezen om een pad te vinden, zodat ik het anders te doen.

Waarom we de oorzaak buiten ons zoeken

Ik vermoed en geloof dat we reeds van in het prille begin in ons leven leren om de schuldige te vinden. In sprookjes, boeken, spelletjes, tussen klasgenootjes, in gezinnen, ... Een soort van programmering die ons reeds van jongs af leert dat ons geluk afhangt van wat anderen van ons vinden, alsof het een onwrikbare waarheid is. We worden slachtoffers van de situaties en vermijden wat er werkelijk gezien wil zijn.

Zelfreflectie is confronterend, verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen pijn vraagt moed en eerlijkheid.

De moeilijkheid van de innerlijke zoektocht

Maar wat doe je als je begint te begrijpen dat de oorzaak van je lijden binnenin te vinden is? Je niet langer kan wijzen naar je geliefde, je vrienden, de school, je werk, je moeder, je vader of de wereld. En waarom zijn mensen zo bang van dit innerlijk onderzoek?

Durven kwetsbaar zijn, durven geraakt worden, durven voelen. Voor mezelf was dit een bijzonder intens traject. Ik was bang dat iets te groot zou voelen dat ik mezelf erin zou verliezen en niet meer verbonden met het leven zou zijn. Dat mijn wereld opnieuw instortte en mijn dromen slechts een vage en verloren herinnering zouden zijn.

Ik zocht de oplossingen buiten mezelf, maakte analyses van waarom mensen zich zo gedroegen en daardoor koppelde ik me los van wat er werkelijk gaande was.

Het heeft me tijd gekost om te begrijpen dat gevoelens als "niet genoeg zijn" wel degelijk schuilen in ons menselijk bestaan en het niet erg is om zoveel verdriet te voelen en niet te begrijpen wat het leven van je wil.

Hoe we de shift naar binnen kunnen maken

1. Bewustwording: De eerste stap is erkennen dat onze reacties en gevoelens voortkomen uit onze eigen gedachten en interpretaties en niet per se uit de gebeurtenissen zelf. Durf eerlijk te kijken, vind ondersteuning, mensen die mee ontrafelen en je wijzen op de patronen. Het zijn zij die je gidsen op het pad.

2. Zelfreflectie: Durf te voelen. Stap voor stap. Durf kwetsbaar te zijn en tranen mogen komen, men zegt dat ze het smeltingsproces zijn van de ziel; van wat ooit innerlijk was bevroren. Tranen brengen vloeibaarheid en maken je mooi.

3. All is Welcome: Duw niet weg maar verwelkom, elke uitdaging is een mogelijkheid tot groei. Een kans om jezelf beter te leren kennen en dieper te begrijpen. Om te connecteren met jouw innerlijke bron.

4. Tools: Vind de tools die bij jouw passen, waarvan je het gevoel hebt dat ze ondersteunend zijn. Reiki, Meditatie, ademwerk, ... Goede begeleiding, mensen met ervaring die het pad zelf bestudeerden en doorleefden. Specialisten ter zake, zo noemde mijn leraar ze destijds.

5. Verantwoordelijkheid nemen: Durf te kiezen voor verandering. De vraag die ik mezelf stelde - in het geloof dat wat we niet geleerd hebben in dit leven we in een volgend leven terug hebben te doen -, was groot genoeg om te kiezen voor het pad van transformatie, de weg naar een open hart.

6. Oude patronen loslaten: Het leven verandert. Een eindeloze cyclus van geboren worden en afscheid nemen die je kan vinden in alles wat je doet. De eerste bloem vind haar weg door de aarde, opent zich en na een tijdje laat ze haar schoonheid en geuren gaan. Niets is ooit gebleven en dat altijd zo zijn. De enige zekerheid die we hebben in dit leven is dat we geboren worden en dat dit ook eindigend is.

7. Mildheid en compassie ontwikkelen: Wees zacht en vriendelijk voor jezelf en mild en liefdevol, dit werk vraagt zoveel moed. En je hoeft niet altijd het juiste te vinden, vallen en opstaan hoort zo bij dit proces.

8. Geluk: Geluk is niet te vinden in de buitenwereld, dat is slechts een tijdelijk gevoel. En vasthouden aan de overtuiging dat dit is wat je moet bereiken zal je weghalen van de vrijheid om te zijn wie je bent. Je hoeft niet gelukkig te zijn, maar je mag vrij zijn en van daaruit keuzes maken die passen bij wie je bent. Een ziel in evolutie, een groot avontuur in jezelf.

   
   
   
   

De bevrijding van innerlijk inzicht

De lotus opent zich voor het licht van de zon en de maan, dag en nacht en zij zal nooit wijken.

Zij groeit in de modder die het resultaat is van alles wat we zo hebben geleerd.

Zij omarmt en ontvangt in het licht van wat naar haar toekomt en opent in alle schoonheid en deelt haar licht dat ze draagt. De ziel wil deze beweging zo graag volgen, dat is het pad waartoe we als mensen worden uitgenodigd, het schenken van ons stralende mooie zijn.

Van harte,

Griet.