top of page

Wanneer Moeder Aarde roept en je uitnodigt...

grietheylen



In januari verlaat ik AnamCara, een zielekind dat ik 20 jaar heb gevoed. Want dat is wat je doet als vrouw, je luistert, je volgt, je opent en je schenkt wat nodig is voor groei. Je bewerkt de aarde zoals je dat zou doen voor je eigen kind en dan, wanneer het zaadje gepland wordt, geef je alles wat er nodig is. Dat is hoe vrouwen dat doen.

Gevoelig, kwetsbaar maar vastbesloten. Volgend, luisterend en verwelkomend in grote liefde.


Ik heb me zo dikwijls afgevraagd of er toch ergens een vernieuwd pad is zodat ik toch kan blijven wandelen, maar dat vind ik niet, de buitenwereld zou het wel voor me creëren, maar ik vind het niet in mezelf.


Meer dan een jaar bouw ik nu aan mijn website, met de hulp van andere vrouwen, dat is het leuke eraan. Wanneer de ene eruit stapt om haar kindje te verwelkomen komt de volgende erin en uit het niets komt een jonge vrouw me helpen met alles wat voor mij technisch zo ingewikkeld is. Gemakkelijk, namen komen 's nachts in mijn dromen en dan reik ik naar hen uit. Ik ben eindeloos dankbaar voor alle ondersteuning die ik als zeer kostbaar ervaar.


Theoretisch gezien ben ik gek, dat ik begrijp ik, om een opbouw van zovele jaren achter me te laten en misschien is dat voor sommigen ook eigen aan een vrouw. Maar mijn gekte is mijn gidsing en raakt mijn ziele-essentie, dat is wat ik te volgen heb, dat begrijp ik heel goed. En het nodigt me uit om alle paden van angst te omarmen en telkens dieper te zakken in het vertrouwen dat ik geleid wordt hierin.


Er schuilt een angst in vrouwen, diepgeworteld, om hun kind niet te kunnen voeden en ik denk dat dat het meeste door me raast. Mijn jongste dochter is 19 en er zijn zovele instanties, maar dat is wat naar boven komt. Oude collectieve angst van vrouwen, diepgeworteld in de vrouwenlijn.


Het is tijd dat we die wondes helen en terugkeren naar de essentie van wie we zijn.

Vrouwen hebben eeuwen geleefd onder dominantie en het is tijd om dat te helen, om het pad te wandelen, vrij en dienend aan het welzijn van al. Liefdevol, gekozen, krachtig, omarmend en vrouwelijk, zoals een vrouw dat voelt. Zaadjes plantend en voedsel gevend vanuit haar diepe innerlijke bron.


En verlorenheid of angst zijn ook brandstof, de vraag is hoe groot ze moeten zijn, om te overstijgen wat je dacht dat je nooit zou kunnen... en dan plots sta je er middenin.


Voor allen die dezelfde weg bewandelen, op welke wijze dan ook, als het leven verandert wordt er zo geschud aan je grondvesten maar dat is ook wat we met Moeder Aarde doen. We woelen om, we bemesten, laten het rusten en dan maken we alles klaar voor het zaad dat we haar schenken, heel zorgzaam, overwogen en met alle liefde vanuit ons hart. En als de eerste plantjes worden geboren, dan begieten we ze voorzichtig met water en laten we hen weten hoe welkom ze zijn.


En Moeder Aarde zingt en danst en verwelkomt en dat is ook wat een vrouw doet. Ze is blij en dankbaar en schenkt al haar voedsel wanneer ze haar kindje in haar armen ontvangt.


We leven in een tijd waarin we het Licht verwelkomen. De eerste kiemen beginnen te wroeten onder de Aarde en beginnen aan hun tocht. Nieuwjaar komt eraan en nodigt uit tot verandering. Laat ons kiezen voor nieuwe zaadjes in lijn met jouw innerlijk voelen, met die bron van liefde die ook leeft in jou.


Namasté,

Griet.







.













304 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentarios


bottom of page