Een eenvoudig ritueel van licht en vertrouwen: een belofte aan jezelf.

“Een klein gebaar dat je helpt om de chaos in je hoofd los te laten en te kiezen voor innerlijke rust."

Misschien ken je wel van die dagen waarin je verstrikt raakt in bezorgdheden die opduiken vanuit het niets. Spoken die zonder overleg de bovenhand nemen en mede de richting bepalen van je dagdagelijkse menselijke stroom.

Verhalen die lijken op wegenkaarten waarop ze de straatnamen vergeten zijn. En het kompas dat erbij hoort verloor zijn richting door alle chaos die rondom tentoon werd gespreid.

Wat doe je dan?

De afgelopen dagen vertoefde ik in zulke verhalen en de omgeving werkte zeer gedreven mee. Zo had ik een gesprek over onbegrip en hardheid in een rusthuis wat me dichter bracht bij het gevoel er niet meer voor mezelf te kunnen zijn.

Scheidingen kunnen snijden; dat begreep ik uit een gesprek met een deelneemster tijdens een cursus die ik gaf. Het raakte me toen ze me vroeg of ik dit ook had ervaren. En ja, dat was zo en het is ook een beetje alsof je de toekomst verliest.

En kinderen zijn geen waarborg voor de toekomst, een keuze die ik lang geleden had gemaakt. Ik wil niet dat ze voor mij hoeven te zorgen; het maakt me wat verdrietig en ook kwetsbaar als ik die verlaten straat insla.

En zo ging het maar verder in mijn verwarde hoofd. Het waren niet zozeer de piekeringen die me verstoorden, maar vooral het feit dat er geen einde aan kwam. Ik bezit de gave om rijkelijk te fantaseren, maar het werd een overdreven feestelijk en vooral verloren avondmaal.

Iets had me geraakt en een deksel werd geopend. Ik had geen idee hoe ik dit beëindigen kon, het leek alsof ik was vastgereden met mijn wagen in een diepe, uitdeinende en never-ending modderstroom.

En zo ontstond dit eenvoudige ritueel:

Ik vond een grote witte kaars in de winkel en die nam ik mee naar huis.

Ik was blij toen ik ze een plaats gaf op mijn tafel; ik kon al voelen dat er kostbaarheid in school.

Ik nam even de tijd om de vreugde te voelen van dit eenvoudige geschenk.

En de vraag kwam in me naar voren of ik bereid was om even terug te kijken naar wat het leven me tot nu toe had gebracht.

Bergen en dalen, uiteraard, die kende ik zo goed. Maar ook herinnerde ik me hoe steeds nieuwe oplossingen kwamen die meer in lijn waren met wie ik ben.

En toen kwam de vraag of ik bereid was om het leven te vertrouwen, ook als de verhalen weer opspeelden in mijn creatieve geest. Gewoon om te geloven dat het slechts oefeningen zijn in het dieper ontvouwen van de menselijke ziel die ik ben.

En daar twijfelde ik niet aan.

Ik nam de kaars en voelde me dankbaar, omdat dit de weg opende naar rust. En vanaf toen deed ik elke ochtend dit kleine ritueeltje: ik stak ze aan en herinnerde mijn belofte om het leven te vertrouwen en de keuze en dat gaf me ruimte tussen alle gekte in mijn tedere hoofd.

De dag erna moest ik de banden van de wagen wisselen; twee ervan waren te oud. Dus te midden van de aankoop van een paar nieuwe banden kreeg ik een rekening van mijn boekhoudster die me zo had gesteund. Ik maakte de overstap naar een vennootschap en dat was zo, een grote klus. Mijn boekhoudster, begreep mijn soms grote verwarring; ik ervaarde van haar alleen maar begrip.

Dus kijkend naar de cijfers die mijn rekening zouden halveren, keerde ik mijn blik naar het licht van de kaars. Ik had beslist om vertrouwen in het leven dieper te beoefenen en daar bleef ik gekozen in staan. Benieuwd naar wat me nog meer zou worden geschonken, grote oefeneningen waarvan ik ten stelligste geloof, dat ze me duwen in de richting van meer te worden dan wie ik dacht nu te zijn.

Mijn uitnodiging voor jou is om ook innerlijk te kijken en te voelen wat er in je leeft. En om dan een belofte aan jezelf te vinden, iets dat je graag in dit leven wil beoefenen en waar je wil voor gaan staan.

En dat kan zoveel zijn:

• eerlijke woorden spreken

• trouw te zijn aan jezelf

• telkens terugkeren naar je innerlijke wereld alvorens een oordeel te vellen

• kiezen voor vertrouwen

• kiezen voor geluk

• geloven dat je wordt gesteund

• ...

Ik hoop dat mijn woorden je mogen steunen en zo ook het eenvoudige ritueel. In het verder exploreren en vinden van vreugde en liefde, en van datgene waar je hart zo naar verlangt.

Van harte,

Griet.