Iedereen kent wel die momenten in het leven waarop je wordt uitgenodigd keuzes te maken. En soms kan de angst om te falen of de verkeerde keuze te maken zoveel te groot voelen. Een welgekome uitnodiging tot groei, zo zou je het ook kunnen bekijken.
Waar halen we dit toch vandaan? Al die twijfels, al dat niet durven, het op de hoede zijn voor, angstvallig vermijden,....
Waarom kan een "ja" zo uitdagend zijn?
Welk risico neem je en wat zal je ontmoeten wanneer je het pad van ingebeelde veiligheid verlaat?
In elke groei huist het risico van mislukking, daar kan je niet omheen. En het is onmogelijk te ontdekken wat er voorbij de deur van de uitdaging leeft als je die niet opent. Je zal nooit te weten komen welke ervaringen het leven je wil schenken als je geen beweging maakt.
Er is geen juist en fout en het hart weet wat de weg is en kent de keuze. Het is niet gemakkelijk om risico's te nemen en het vraagt moed en nodigt je uit om onzekerheden met een open hart te ontmoeten.
In de veronderstelling dat elke beslissing een juiste is en dat elk moment ons wordt geschonken om te groeien, meer te leren over wie we zijn en hoe we in het leven bewegen, dan zijn ook deze momenten van grote waarde.
Dan mogen twijfel, wantrouwen, angst,... zo gevoeld worden en op een manier zijn ze zo welkom.
Elke "het is ok" die we schenken aan de strijd die we innerlijk voelen nodigt uit tot verzachting en omarming. .
En elke pauze die we nemen in elk moment geeft ruimte om te durven voelen. En in dat voelen huist de ervaring dat elke reis een einde heeft. Dat strijd niet voor eeuwig is en dat angst slechts een fase is.
En waar het ons naar toe leidt? Naar een toekomst die waarachtigheid in zich draagt.
Alleen het hart weet wat we dienen te volgen. Een grote uitnodiging om het ongekende, het niet geziene te durven vertrouwen om zo te kunnen openen. Een pad dat leidt naar de plaats waar het innerlijke weten huist. Die plaats waar de wegen helder zijn, waar stille moed om een ja gekozen te laten klinken op ons wacht, zoals het ochtenlied van de eerste vogel die geduldig afwacht om te zingen tot het eerste licht de aarde vindt.
Het grootste risico dat we nemen is dat het hart opent en daarin ligt één van de grootste angsten verborgen. Want daar is liefde, daar is vertrouwen, daar is geloof, daar geven we ons over. Het is daar waar het hoofd plaats maakt voor iets anders, want de keuze is niet meer vanuit het denken, maar vanuit een dieper volgen en weten en een landen in in een grote waarachtigheid.
Laat ons daarin samenzijn.
Van harte,
Griet.
Commentaires