Die plaats die stil is en toch lijkt te bewegen
en waar het hart geen zoektocht meer is.
Zij is er altijd geweest, eeuwig en zal altijd blijven
en wacht geduldig tot je de uitnodiging voelt.
Een zoektocht doorheen verloren paden
waarin de leegte leek te groeien, steeds dieper in jezelf.
Niet begrijpend, twijfelend en soms zo verloren
en hopend te kunnen houden wat niet meer bij je past.
Steeds opnieuw schenkt de dag het licht van een nieuwe ochtend
en versmelt de beloftes die ooit vanuit het hart werden gemaakt.
De stroom van verlangen naar gekende veiligheid vindt rust in een bedding
wanneer de eerste voet voorzichtig de nieuwe aarde betreedt.
Uit elke beweging ontstaat het nieuwe leven zoals een bloem zich ontvouwt
nog niet helemaal welgekozen, maar zo uniek en verrassend in elk aspect.
Je kan de stille stroming voelen die zich opent vanuit de diepe bron
en die niet twijfelt over wat gaat komen, maar gewoon de golven volgt.
De poort opent en het vuur mag branden zoals het altijd heeft gewild
en de bestemming is nog niet gevonden en wordt voor nu ook niet gezocht.
Maar ogen fonkelen en voelen de doorbraak naar een bedding die uitnodigt te leven
in de gratie en magie en de eindeloze ruimte van het avontuurlijke en gewonnen nieuwe begin.
Van harte,
Griet.
Comments