
Als klein meisje was ik reeds gefascineerd door sierlijke letters, woorden die zich vormden, het leek voor mij een grote kunst..
Als jonge tiener bleef ik soms dagen in bed met mijn boeken. Een wereld ging voor me open en je kon me omkopen met de belofte aan een nieuw verhaal. De puberjaren bracht ik soms 's nachts door met een zaklamp en al lezend en op school haalde ik gemiddeld -15 voor een geschreven verhaal. Elke dt-fout kostte me 2 punten, de commentaar was telkens opnieuw, "uitstekend geschreven, wat spijtig van de grote foutenlijn". Ik heb dagboeken vol geschreven, zoekend naar de liefde in en rondom mij. Een steeds wederkerend verhaal in mijn leven en ik begreep op een zeker ogenblik hoe saai dit ondertussen werd. Na jaren verdiepen, leren en verbinden ontstond er een nieuwe beweging in mij. De woorden komen vanzelf, soms teveel over mijn leven, maar ik laat ze komen en hoop dat ze dienend mogen zijn. Hooggevoelig geboren, alleen en onbegrepen zijn was de start van een leven van zoeken naar hoe ik in verbinding met anderen kon zijn. Voor nu heb ik helemaal begrepen dat dit het goud is dat ik nu kostbaar omarm. Ik hoop dat mijn schrijven je kan ondersteunen in je verdere groei. Dat je mag voelen dat hoe uitdagend het leven ook kan zijn, ik met je mee
wandel aan je zijde, supporterend en gelovend dat je het kan!
De weg is een pad van inkeer en verkennen en thuiskomen in je meest pure zijn en van daaruit kan het goud zich tonen dat zo doorheen jouw geschonken wil zijn.
Namasté,
Griet.
Comments