"Onzekerheden toelaten in een open hart", daar wilde ik de nacht wel mee ingaan. Bereid om te smelten en de stilte zijn magisch werk te laten doen.
Warmte had ik nodig en daar zorgde ik dan ook voor. Ik had immers de afgelopen jaren geleerd dat het goed is om kostbaar met jezelf om te gaan, te luisteren, te voelen en daarin heel zorgzaam te zijn.
Na enkele uren mezelf te overtuigen dat een wakker lichaam ook rust, gaf ik het op. Dit was zo één van die nachten dat slaap me niet vergezelde. Mijn geest bleef rusteloos dolen, ik kauwde op onzekerheid en twijfels en ze lieten me niet gaan. Ik besloot om het open hart voor nu maar even te laten rusten en keerde in de nacht naar mijn kachel om wat te schrijven bij het vuur.
En dan resoneert het leven zo dankbaar, zo gaat dat dan.
Ik opende mijn laptop en mijn blik viel op een bericht van een lieve vriend. Het was zo lang geleden dat ik iets van hem gehoord had en ik deelde met hem waar het leven me de afgelopen jaren toe had uitgenodigd. Een rauw pad dat stilaan zachter werd. En mijn vriend, wel, die is gelukkig liet hij me weten en dat deed me zoveel deugd.
Hij antwoordde met wijze woorden, ik citeer: "Sterven is eenzaam loslaten en het leven leert ons dat. Volgens mij is het leven één grote les in sterven. Later, als we deze wereld moeten verlaten, dan moeten we alles loslaten, zelfs onze meest dierbaren. Dan moeten we echt terug naar onze essentie en dat is alleen zijn in het moment."
Elk begin heeft zijn eigen einde. En elk einde is de start van een nieuw begin.
De tussenfazes zijn er om te kiezen: of voor de tranen die de ziel zuiveren en weer zacht maken of voor de wrok en de kwaadheid voor wat is geweest.
Een vijftal weken geleden stapte ik naar aanleiding van een voorval dat me erg raakte door een deur waarin ik koos om de meerwaarde te vinden van wat er gaande is. Ik besliste om telkens opnieuw te zoeken naar de meest positieve uitkomst als de lessen worden geschonken. Ik begon te begrijpen dat elke situatie die onzekerheid, angst, pijn of uitdagingen in zich draagt, niet gaat over de situatie maar over de doorgang en het nieuwe leven dat daarachter ligt.
Je hoeft de stappen die je zet niet te begrijpen, ze doen je dwalen in paden die niet langer dienend zijn. Wat je nodig hebt is aanvaarding, je openen voor het nieuwe en het omarmen van wat is geweest.
Soms resoneert het leven daarin en dat opent dan nieuwe deuren waarin het hart zachtheid vindt. In die mildheid worden de geschenken geboren, die leven in onze ziel. Waarachtigheid en pure eenvoud, helemaal in resonantie met wie we werkelijk zijn. Niets moet nog bewezen te worden, alles mag zijn zoals het is. Woorden mogen gesproken worden en verbinden zich met begrip. De perfecte bedding, gecomposteerd en weloverwogen gekozen, zodat het nieuwe gerijpte zijn geboorte vindt.
Het is hier dat authenticiteit geboren wordt in het tedere openen van dat kostbare liefdevolle hart.
Het is zo dat je begint te ervaren dat het leven een kamer vol schatten is en dat wijsheid slechts vraagt om de koffer te openen, met de sleutel van het open hart.
Hartelijk verbonden,
Griet.
Comments